Głównym źródłem prawa UE jeżeli chodzi o prawo mające zastosowanie do przewozu międzynarodowego stanowi Rozporządzenie Rzym I z 17 czerwca 2008 roku, które zastąpiło Konwencję w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych z 19 czerwca 1980/EWG. Artykuł 5 rozporządzenia UE stanowi odrębne (autonomiczne) regulacje odnośnie prawa właściwego dla umów dotyczących transportu, poszerzając jednocześnie ich zakres o przewóz osób.
Prof. uniw., mgr i dr nauk prawn., mgr inż. ekotrof., dr h.c., członek adwokatury praktykujący w Pradze (Rep. Czeska) (Oddział w N. Jorku/USA), starszy partner w kancelarii adwokackiej Bělohlávek, Katedra Prawa Wydz. Ekonomii Uniw. w Ostrawie (Rep. Czeska), Katedra Prawa Międzynarodowego i Europejskiego Wydz. Prawa Uniw. Masaryka w Brnie (Rep. Czeska) (prof. wizytujący), przewodniczący Komisji Arbitrażowej Międzynarodowej Izby Handlowej (ICC) i Komitetu Narodowego (Rep. Czeska), arbiter m.in. w Pradze, Wiedniu, Kijowie. Członek ASA, DIS, Austriackiego Stow. ds. Postępowań Arbitrażowych; pierwszy wiceprezes WJA – Światowego Stowarzyszenia Prawników, Waszyngton D.C. (USA).
